مادر طبیبعت ...

وقتی برنامه ریزی میکنید که بعد از یه هفته کار و تلاش روزانه و ... یه روز رو در دامن طبیعت سپری کنید و تمدد اعصاب و تجدید قوایی کنید حس خوبی دارید و سعی میکنید به خودتون و بقیه خوش بگذرونید. حالا این طبیعت بی نوا رو که به شما این همه حس خوب میده رواست که به یه زباله دونی بدلش کنیم؟  شاید این حرفها به نظر بسیار پیش پا افتاده به نظر برسند اما باور کنید خیلی از ما خیلی بیشتر از خیلی از ما فرهنگ استفاده از طبیعت رو مثل خیلی چیزهای دیگه(تکنولوژی و...) نمیدونیم. 

باور کنید بارها وقتی خواستم کنار یه ساحل زیبا و خوش منظره عکس بیندازم خجالت کشیدم چون در واقع منظره آشغال و زباله اون دور و اطراف به زیبایی ساحل و دریا میچربیده. حالا جالب اینجاست خود کسانی که بیشترین سهم رو در آلودگی محیط زیست دارند رو ببینی کلی پر مدعا و صاحب نظرند! بعدشم میگن ما میریزیم وظیفه جمع کردنش که با ما نیست. پس اون رفتگره چکار کنه؟ حالا کو رفتگر کنار دریا یا تو جنگل و دشت و دمن؟ 

این انسانهای متمدن کلا همه جا در حال به نمایش گذاشتن فرهنگ غنی خود هستند! چند روز پیش رفته بودیم باغ پرندگان که تازه هم افتتاح شده. ما علاقه عجیبی به باغ وحش و باغ پرندگان و حیات وحش و ... داریم. یه سری قرقاول رو در محیط، به صورت آزاد رها کرده بودند. دیدنشون لذتبخش بود. گذشته از تابلوهای مکرر"به حیوانات دست نزنید" و " محوطه با دوربین کنترل میشود"، راه به راه هم مامور پارک ایستاده بود و تا کسی بهشون نزدیک میشد سووووت میزد. حالا مگه این ملت بی ظرفیت ول میکردند. یا بچه هاشون رو که میخواستند این حیوونکی های فلک زده رو بگیرند تشویق میکردند و یا کاری به کارشون نداشتند. یه بابای مهربونی هم بودش که وقتی پسرش با سر و صدای زیادی دنبال اون حیوونکی ها افتاده بود با فداکاری پرید جلو و پرنده استرس زده رو تو دستش گرفت و بدون توجه به تذکرات مکرر نگهبان و همسر گرامیش فاتحانه فرزند دلبندش رو به ناز کردن اون واداشت. نگهبان ها هم چکار کنند مگه از پسشون برمیان؟ باید فقط تذکر بدهند امنیت اجتماعی که نیست...! همسر میگفت تا چند وقت دیگه هر کی یه دونه قرقاول یا کبک یا... زیر بغلش داره میره کباب کنه بخوره حال کنه. در اینجا هم میبندند؛ خلاص! میگم اینجور آدم ها پرمدعا هم هستند اغلب و سر و لباسشون رو نگاه کنی تا دهن باز نکردند و کاری انجام ندادند فکر میکنی چقدر متشخصند. اما نه... نیستند. فقط پرمدعا هستند و فکر پز دادن های الکی. لباس من فلانه و از فلان جا خریدم، فلان جا غذا خوردیم فلان جا فلان ... اما در عمل دریغ از یه ذره شعور و فرهنگ. اون از ریخت و پاششون توی پارک و طبیعت و ... این هم از رفتارشون با حیوونها. البته خوب این در مورد همه صدق نمیکنه اما اون یه عده قبول داریم که کم هستند. 

خوبه که در این زمینه فرهنگ سازی بشه. برنامه هایی ساخته بشه و یه حرکتهایی در بین مردم صورت بگیره. مثل فیلم نارنجی پوش که داریوش مهرجویی عزیز ساخته و همینطور سریال زیبای آب پریا که مرضیه برومند نازنین برای ساختش اون همه زحمت کشیده بود و شاید خیلی هم دیده نشد. اما به نظر من خوب ساخته بود و من با وجود اینکه در سفر بودیم اما سعی میکردم ببینم. خوب بود که شنیدیم این مراقبت از طبیعت رو در طی ساخت این سریال رعایت کرده بودند و بجای لیوان های پلاستیکی از لیوانهای فلزی استفاده میکردند و همینطور برای فیلمبرداری اگه جایی گر از زباله بوده همگی با هم اونجا رو پاک و تمیز میکردند. این حرکتها خوبه و بالاخره سریال هم یه جورایی با به طبع بچه ها بود و از این طریق میتونست تاثیرش رو بذاره. البته باز هم میگم کسانی که نمیخواهند بشنوند باز هم نمیشنوند. خوبه که کمی عمیق تر و بازتر به دور و برمون نگاه کنیم و کمی رفتارمون رو اصلاح کنیم. خوبه باور کنید خوبه. جای دوری نمیره.