قدغن!

چی بگم که هر چی میکشم از دست این اینترنت است. نزدیک یک هفته است که همه اش قطع و وصل میشه... زنگ میزنیم قسمت پشتیبانی هم درست حسابی که حرف نمیزنند. اوه ببخشید منو. یادم رفته بود تو مملکت گل و بلبل هستیم و از گل، فقط خار و از بلبل صرفا فضولاتش گاهی بهره مند میشیم. فقط یه پیشینه داریم که تا کم میاریم میچسبیم به اونها و یادمون میره پس این همه عرب زاده تو مملکت ما چکار میکنند. هان؟ اینترنت رو میگفتم. به طرف میگیم بابا این خوب سرویس دهی نمیکنه. میگه بگردید تو خونه تون ببینید جای مناسب کجاست؟ ! همسر جان میفرمایند مرد حسابی ما هر چند وقت یک بار باید این مودم رو بگیریم دستمون راه بیفتیم توی خونه تا سیگنال های شما رو شکار کنیم؟ بار اول که اومدید نصب کردید گفتید که بهترین مکانش همین جا کنار پنجره است. جالبه که طرف میگه شما میدونی سیگنال چیه؟ همسر هم با خونسردی میگه بله من فوق لیسانس برقم نمیدونم شما مدرکت چیه که اونجا نشستی و داد سخن میدی... بله !! دیدیم فایده نداره همسر جان مودم به دست تو خونه راه افتاد و بنده هم از پیش لپ تاپ پایش میکردم سیگنال! رو تا بالاخره جناب مودم یک جایی جواب داد و اون هم روی بند رختی بود که دیروز گذاشته بودم دم پنجره تا لباس هامون خشک بشن. تازه شم مودم کامل به سمت دیواره نه پنجره. خوب سیگنال رو اینجوری داره شکار میکنه دیگه. فقط نمیدونم وقتی بند رخت رو جمع کردیم تکلیف سیگنال چی میشه؟ سیگنال که میدونید چیه ایشالا!؟

این هم از داستان غیبت کبرای ما. امروز هم منزل هستم. از دیروز منزل تشریف داشتم. نه اینترنت داشتم نه تی وی. آخه برادران زحمتکش نیروی انتظامی پشت بام ما رو مورد عنایت قرار داده و باقیش رو شما بهتر میدونید. حالا فقط اینترنت دارم. جالبه پیرمرد همسایه که در رو براشون باز کرده میگه چیزی نبرید ها...!!!! اون هم میگه چشششششششششششششم و نبردند خدا وکیلی! اما شکسته و ... خدا رو شکر که چرندیات شبکه های خودشون هم اون رو هست و کلا تی وی قطع شد. من هم فقط استراحت میکنم و مطالعه. شنبه برمیگردم سر کار و باز روز از نو روزی از نو. اما خوب بود لازم بود.

  شهریار قنبری عزیزم چه خوش گفت که:

آبی دریا ، قدغن
شوق تماشا ، قدغن
عشق دو ماهی ، قدغن
با هم و تنها ، قدغن
برای عشق تازه ،
اجازه بی اجازه...
پچ پچ و نجوا ، قدغن
رقص سایه ها ، قدغن
کشف بوسه ی بی هوا
به وقت رویا ، قدغن
برای خواب تازه ،
اجازه بی اجازه...
در این غربت خانگی
بگو هرچی باید بگی
غزل بگو به سادگی
بگو ، زنده باد زندگی
برای شعر تازه ،
اجازه بی اجازه...
از تو نوشتن ، قدغن
گلایه کردن ، قدغن
عطر خوش زن ، قدغن

تو قدغن ، من قدغن

برای روز تازه ،
اجازه بی اجازه...

این هم همین ترانه با صدای شهریار قنبری عزیز.