زن بودن...

این روزها کارم خیلی زیاده و خستگیهام بیشتر. اما مهم نیست مهم اینه که از خودم و کارم راضیم. گاهی در مواجهه با برخی مردم با خودم میگم براستی چگونه باید با این جماعت برخورد کرد؟ اینجا کمی جدیت بیشتر بهتر جواب میده متاسفانه. من زیاد اهل جدی بودن و تشر اومدن نیستم اما خوب وقتی بخواهی کارهات بی دردسر تر انجام بشه ناچاری این رل رو هم ایفا کنی. البته با پرسنل اینجا مشکلی ندارم و همه بچه های خوبی هستند. این خیلی خوبه.
مسئله ای مدتها ذهنم رو به خودش مشغول کرده. اون ارتباط جوون های امروز با همدیگه است. منظورم دقیقا ارتباط با جنس مخالف هستش. این ارتباط متاسفانه درگیر دوگانگی خاصی شده و به نظرم برزخیه. نه این وری و نه اونوری. البته منظورم همه جوون ها نیستند ها. جوون ها یکسری آزادی ها رو طلب میکنند که خوب حقشونه اما حاضر نیستند یکسری مسئولیت ها رو قبول کنند و روی پای خودشون بایستند. این که دیگه یه چیز مبرهنی است که هر خونه ای قوانینی داره و رفت و آمدها توش باید تعریف شده باشه. هم همسران و هم فرزندان. خونواده که هست یه نظمی هم باید حاکم باشه اما متاسفانه الان بعضی جاها این نظمه به هم ریخته و اختلاف ها و مشاجراتی به طبع درمیگیره که اصلا قشنگ نیست.
یه موضوع دیگه هم که برام جالبه اینه که آدم ها قدر و ارزش خودشون رو گاهی یا نمیشناسند و یا ندید میگیرند. فقط میخواهند از این قافله عقب نمونند که خدایی ناکرده کسی بهشون لقب امل یا نمیدونم این جوون های امروزی بهش چی میگن بده. با هر کس و ناکسی ارتباط برقرار میکنند. بدون شناخت کافی و بدون اینکه بفهمند از این رابطه چی میخوان. گاهی هم یک خانم محترم و تحصیل کرده خودش رو به طرز چندش انگیزی آویزون یک آقای باز محترم میکنه که به هر دلیلی تمایلی به اون خانم تحصیل کرده که حتی از برخی جهات و موقعیت اجتماعی سر و گردنی بالاتر هست نداره. آویزون میگم و آویزون میشنوید(کاش اون آیکون اون صورتکی که موهاش رو از سر ناچاری و حرص میکنه اینجا بود تا بی درنگ روش کلیک میکردم).

من یه چیزهایی رو تو روابط دوست دارم که باشند. در ادبیات کهن ما همیشه نازی بوده و نیازی. این به نظرم بد نیست. مرد وقتی خیلی دور و برش رو بگیری و نازش رو بکشی گریزون میشه. خوب این طبیعت اونه که نیازه مال اون باشه و نازه مال خانومه! زن های امروز جامعه ما که علاوه بر مسئولیت خونه در اجتماع هم حضور دارند ناخوداگاه کمی از اون ظرافتشون ممکنه کاسته بشه. زن همانند مردش خارج از منزل باید در محل کارش با مافوق و زیردست کلنجار بره. البته به نظر من زن در محل کارش هر چی مافوق تر باشه بهتره. حالا این هم بحث مفصلیه که در قالب یک پست نمیگنجه. کلنجار رو میگفتم و اینکه در جامعه حضور داره و از نظر درامدی تا حد زیادی مستقله و میتونه کلی به مخارج زندگیشون کمک کنه و البته شخصیت اجتماعیش بیشتر و بهتر شکل بگیره. اما این زن، نقش زن بودن رو هم بایستی اجرا کنه. این یک موجودی رو میخواد که بتونه با ظرافت، هم اون خشونت و هم این نرمی و اون همه عاطفه رو به خوبی تلفیق کنه و خوشبختانه ما زن ها میتونیم این تمایز رو قائل بشیم و از عهده اش بربیایم. به نظر من این وظیفه خطیر فقط از عهده این موجود پیچیده ساخته است. خوبه که ما بتونیم این دو رو از هم تفکیک کنیم و اون قسمت آمازون یا خشن وجودمون رو به خوبی با قسمت عاطفی و پر مهر و مادرانه و ... مون کنترل کنیم تا به جا بتونیم واکنش های مناسبی از خودمون نشون بدیم. این اسون نیست اصلا آسون نیست که خیلی هم مشکله. و البته بگم هر زنی هم از عهده این امر خطیر برنمیاد.

یهو بحث به کجا کشیده شد نیتم مطرح کردن این مسائل نبود اما خوب، بد هم نشد... من از رفتار برخی دخترها و زنان در جامعه مون دلخور بودم و باز رفتم در فاز مدح زنان. باور بفرمایید نه اینکه خودم زن هستم نه اما میدونم که ما زن ها رو اگه سرکوبمون نکنند و اگر هم بهمون آزادی میدهند به مفهوم واقعیش باشه و نه بخاطر مسائل شهوانی خودشون میتونیم خیلی جلوتر از اینکه هستیم باشیم. میدونم اگر خودمون رو باور کنیم و احساسمون و وقتمون رو برای کسانی که شایستگیش رو ندارند خرج نکنیم و بدونیم که ما هیچ برابری ای با جنس مخالفمون نداریم و اونها هم از نظر عواطف و هم قدرت بدنی کاملا با ما متفاوت هستند و نخواهیم مدام خودمون رو شبیه اونها کنیم و از طرفی خودمون رو نه در مقابل بلکه در کنار مردانمون که برامون عزیز هستند بدونیم و بدونیم که ما هم حق فکر کردن داریم و حق اظهار نظر سیاسی و اجتماعی و... نه تنها خودمون که جامعه مون رو میتونیم خیلی پیشرفته تر و آرام تر و زیباتر از این که هست کنیم.

اولین قدم در راه رسیدن به آزادی اینه که فکری آزاد داشته باشیم و همیشه بتونیم باورهایی رو که در ذهن ما کاشته و کماکان پرورش میدهند رو به چالش بکشیم و بتونیم آزاد اندیش باشیم. قید و بند فکری از هر قفل و بند فیزیکی بدتر و خطرناک تر و اگه بفهمی آزاد دهنده تره. این بندها رو بگسلیم و آزاد بیاندیشیم و رها باشیم.