سیمپاتی

میگه خسته شدم از بس که لودگی کردم و خندوندم و خندیدم.
میگم خوب این که بد نیست.
بی توجه به حرف من ادامه میده که دلم میخواد وقتی دلم پر درده گریه کنم، داد بزنم هق هق سر بدم نه که با چشم براق از اشکم بخندم و بگم نه همه چی خوبه و بحث رو عوض کنم.
... نگاهش میکنم و برق اشک رو تو چشماش میبینم و سنگینی بغض رو تو گلوش حس میکنم. چیزی نمیگم و باز ادامه میده "خسته ام میفهمی؟" طبق معمول وقتهایی که ناراحته و به چشم طرف مقابلش نگاه نمیکنه و یه نقطه مبهم رو میگیره و ول نمیکنه به سمت دیگری نگاه میکنه و میگه از نقش بازی کردن خسته شدم. از ملاحظه کاری و همه اش به فکر دیگران بودن، از اینکه وقتی برای خودم هم کاری میکنم باز هم اصالت کارم به همین فداکاری مسخره برمیگرده.
_یعنی تو حس قربانی بودن میکنی؟
در جا جوابم رو میده که "دارم حرف میزنم میذاری تمومش کنم؟" رنگش کامل پریده لبهاش میلرزند و همینطور دستای ظریفش. به چشماش نگاه میکنم و فقط سرم رو تکون میدم.
کمی آروم میشه البته خیلی کم. میگه نه حس قربانی بودن ندارم اما گاهی دلم میخواد کمی آزاد تر احساسات واقعیم رو بریزم بیرون. دلم یه تسکین دهنده میخواد میفهمی؟ وقتی ندارمش پس مجبورم فقط نقش بازی کنم؛ نقش آدم خوبه رو که هیچ دردی نداره و فقط خداوند برای تسکین آفریدتش. اصلا سلولهای منو زیر میکروسکوپ نگاه کنی این رو بهت نشون میده. جای دی. ان. ای حلقه بنزن دارم من. باور کن. با این حرفها انگار خودش داره به ساختار سلولهایی که فرضی گفت فکر میکنه و طبق معمول که بحث های جدی رو هم خودش به سمت دیگر منحرف میکنه آروم میگیره. بعد گویی داره با خودش صحبت میکنه زمزمه میکنه که خوب "آدمم گاهی حق بده که خسته بشم." با مهربونی نگاهش میکنم، یک فشار کوچولو به دستش میدم و سرم رو چندین بار تکون میدم. خودم هم چشمام پر از اشک شده.

باز زمزمه وار ادامه میده "هر وقت هم دل پر دردی داشتم و یه همدرد خواستم پشیمون شدم از به درد آوردن دلش و سکوت کردم. میفهمی بنبست یعنی چی؟ دوراهی رو میشناسی؟ میدونی بحث بیهوده چه معنی ای میده؟ وقتی حرف میزنی و درک نمیشه و هر چه تلاش میکنی میبینی فقط یه بازنده ای چه حسی داره؟ نه که نتونی صحبت کنی اما عاجزی؛ چون با یه منطق خاص خودشون حتی از تو و حرفات سلاح درست میکنند و باهات مقابله میکنند."
سکوت میکنه و چند قطره اشک از چشمانی که حالا دیگه سرخ سرخند فرو میریزه.
بهش آروم میگم خوب تو که تشبیه کردی به میدون جنگ مباحثه تو. به واقع یه مغلوبی؟
یه آه نسبتا بلند میکشه. "نه به این شکل که تو میگی البته اما همین باعث شده برای آرامش ظاهریم و اینکه ریخت زندگیم به هم نخوره سکوت کنم. گمونم اینطوری بهتره. آره سکوت بهتره. یکم غر زدم فقط. وگرنه باز هم همونم. شاد و با روحیه. نگران نباش عزیزم."
آروم شده بود اما چشمانش غم داشت و درونش غوغایی عظیم بود.