از ماست که بر ماست

همیشه به این معتقد بوده و هستم که هر بلایی سر ما زن ها بیاد بیشترش از هم جنس های خودمونه. تا زمانی که ما خودمون این حسادت های احمقانه و حرف مفت زدن ها و همه این دشمنی های بی پایان را کنار نگذاریم چیزی درست نمیشه. وقتی خود زن ها اولین کسی هستند که بدون توجه به اینکه خودشون زن هستند و دختر دارند و.... خیلی راحت پشت سر دخترهای دیگه، زنهای دیگه هر چه، هر چه میخواهند میگویند و شوهرشون، پسرشون و برادرشون اگر اسیر زنی، یا دختری بشن نفرین و لعنت را نثار اون زن یا دختر میکنند. میگن اون باید خودشو جمع کنه و یه جوری لباس بپوشه که مردها رو هوایی نکنه. اگه زنی یا دختری زیباتر و جذاب تر از خودشون به چشم بیاد از هر ترفندی برای کم جلوه دادن زیبایی یا جذابیتش استفاده میکنند. اگر زنی موفق تر از اونها باشه بی شک هزاران عیب نهفته اش را که از دیده دیگران نهان مانده رو میکنن تا یه وقت اون موفقیتش زیاد تاثیر گذار نباشه. البته خوب به طبع من جمع بندی نمیکنم و میدونم که همیشه استثناهایی هم هستند. اما معتقدم تا خود زنها فکرشون درست نشه نمیتونن بچه سالمی از نظر روحی و فکری پرورش بدن و همچنان جامعه از این نظرها و فرهنگی البته مریض باقی میمونه. 

بهونه نوشتن این پست زن بی ملاحظه ای بود که حین رانندگی با برخورد زننده خودش منو باز به این فکرها فرو برد. قبل تر ما خانومها حین رانندگی مشکلمون با آقایون بی ملاحظه ای بود که تا میدیدند یه خانوم پشت رله سریع عکس العمل های عجیب و غریب نشون میدادند و با بوق زدن ها و چراغ دادن های مکرر اعتراض میکردند حالا به هرچی. چرا نمیری، چرا یواش میری و اصلا چرا وجود خارجی داری تو من نمیفهمم آخه؟! مدام تیکه انداختن هایی از این قبیل که پارک کردن خانوم ها اینجور و اونجور. جالبه که حالا برخی زنها پا رو از این آقایون هم فراتر میگذارند و نه تنها مقررات رو رعایت نمیکنند بلکه حین رانندگی لات بازی هم درمیارن و به اونهایی که مثل خودشون دوست ندارند لایی بکشند و بد رانندگی کنند و مقررات رو دور بزنند و ... اعتراض هم میکنند.

میخوام بگم ما زنها اگر ادعای حقوق برابر با مردها داریم قرار نیست مثل اونها باشیم. بنا نیست مثل بدهای اونها بددهنی کنیم و لات بازی دربیاریم تا ازمون حساب ببرند. جیغ جیغ کردن و کولی بازی درآوردن تا کار از پیش ببریم با لوندی کردن و دلبری کردن و کار از پیش بردن مگه فرقی داره؟ ما نیازی نداریم که کس دیگری بشیم و مردانه رفتار کنیم. ما خیلی توانایی داریم خیلییییی. ما باید خودمون باشیم. ما زن هستیم. همون موجود ظریفی که محکمه و تکیه گاه و ستون خونه. همونی که اینقدر توانایی داره که پابپای مردش تو جامعه باشه و به کار بچه ها و همسر و خونه رسیدگی کنه و آب تو دل هیچکس هم تکون نخوره. کاری که هیچ مردی از عهده اش برنمیاد. هیچ مردی. پس خرابش نکنیم. ادای مردهای لات رو هم لطفا درنیاریم. تمام. من دیگه حرفی ندارم.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد