پوشش گیاهی: خر زهره!

پیاده داشتم مسیر رو طی میکردم و از خنکی هوای صبح لذت میبردم. دختری رو گذاشته بودم مهد و داشتم میرفتم تاکسی های مسیر، که مرا تا محل کارم میبرند سوار شوم. خلوتی خیابان ها و نسیم خنک حالم را خوب کرده بود. تاکسی ها ایستاده بودند؛ سوار شدم و جلو نشستم. سرم را به پشتی صندلی تکیه دادم و هنوز حال خوبم همراهم بود. حرکت که کردیم ذهن فعال نیز شروع کرد... . عابران و ماشین ها و درختان رو نگاه میکردم و ذهنم هم میخزید توی یک یکسری مسائل کهنه ادامه دار. بعد از توقف سر چهار راه باز هم چشمهام به بوته های خر زهره افتاد با گل های صورتی  ... . این جمله را یادآور شدم که: قدرت کینه از عشق بیشتره و باز یک پیام دیگر: وای چقدر ما آدم ها وحشتناکیم( در واقع من وحشتناکم این میان). فکر کردم خوب...من وحشتناکم آره(البته از دید تو اما چه چیز باعث شده که این واکنش ها بروز کنه؟ این واکنش های وحشتناک.... ماشین پیچید و من باز بوته های خر زهره دیدم به تکرار که شاد و خندان و سرسبززززز داخل بلوار با گلهای صورتی و سفید خودشون بی خیال ایستاده بودند. 

باز هم باقی پیام هاش که بی وقفه یکطرفه متهمم میکرد. به اعماق وجودم رفتم و دیدم که اینقدر تاثیر مخربی رویم نگذاشته. اینکه با ناراحتی حس کنم ته دنیاست و با بغض و ناراحتی خود خوری کنم که واااای من اینطوری نیستم من من من وحشتناک نیستم . من کینه ای نیستم من ... من... من... . نمیخوام بگم که تاثیری روم نگذاشته این پیام های گاه و بیگاه و این خبرهای جورواجور. اما روزگارم را سیاه نمیکنه فلجم نمیکنه مثل سابق. میشنوم. کمی در موردش فکر میکنم و محکمتر میایستم و میگذارم هر جور میخواهند قضاوت کنند. ماشین داره نزدیک میشه. باز هم یک بلوار دیگر و باز هم گل و گیاه و ای بابا باز هم خر زهره! تعجب نداره خر زهره زیاد کاشته میشه. 

بله این پیامهای تند هم ضعیفم نکرد و فقط این بار سکوت نکردم و یک جواب دادم و دیگر هیچ. هنوز هم هیچ... . همانطور که گفته بود دیگه خواستار هیچ دیدار و رابطه ای نیست و نخواهد هم بود. من هم اینطوری آرامشم بیشتر است. دارم میرسم. دور میدان پیاده میشوم و تا محل کارم قدم میزنم. نگاه میکنم. اینجا خر زهره کمتره. اوه چند بوته ختمی. لبخندی در ذهنم میزنم و حس میکنم سبک هستم. افکارم خوب به نتیجه رسیده اند و خوب مدیریت شدند. خر زهره هم کمکم کرد انگار!!!!