با بچه هامون چــه کنیم؟

وقتی که فرزندی به جمع خونواده اضافه میشه معمولا  دغدغه پدر تامین خرج و مخارج و برنامه ریزی مالی برای آینده اوست. نگرانی های مادر هم چگونگی تربیت و تناسب تغذیه و رفتار با کودک هست. تو هر خونه ای که بچه هست مامان ها همیشه حداقل یکی دو جلد کتاب در این موارد توی قفسه کتابهاشون دارند. این دغدغه تربیت فرزند برای والدین هیچگاه تمامی نداره چون که هر سنی یه جور رفتار خاص با بچه ها رو میطلبه و پسر و دخترش هم گاهی متفاوته و این مقوله در عین سادگی بسیار حساس و پیچیده است. 

خود من همیشه این مسئله برام بسیا مهم بوده و کماکان هست و خواهد بود ... در جامعه امروزی بچه ها زودتر بزرگ میشن و در اوج سن کودکی میل دارند رفتارهای بزرگترها رو از خودشون بروز بدن. این زیاد خوب نیست و این موجی که بین بچه ها ایجاد میشه و جوی که در اون قرار میگیرند(در میان همسالانشون) جو زیاد جالبی نیست و با محیط خونه و طرز تربیت ما در خونواده گاهی کاملا متفاوته. البته بگذریم که بعضی والدین همونطوری بچه هاشون رو بار میارن و با همون ادبیات نامناسب باهاشون صحبت میکنند و زودتر از موعد وارد برخی کارهای مربوط به بزرگترها میکنندشون. اما به نظر من بچه باید تا جایی که میتونه بچگی کنه و نباید زود وارد دنیای بزرگها بشه. قبل از این که خودم مامان بشم هم به این مسئله حساس بودم من. تو برنامه های "جو فراست" گاهی به این مسئله پرداخته میشه و جالب اینجاست که این، دغدغه والدین بریتانیایی هم هست. حساسیتی که جو نسبت به این قضیه نشون میداد رو دوست داشتم و در خیلی از برنامه هاش به انواع و اقسام این رفتارها میپرداخت. از جمله لباس پوشیدن دختر های نوجوون و اهمیت دادنشون به اندام خودشون. جالب بود توی یک بررسی که بین دختر بچه های 7، 9 و 12 سال داشت و عکس های متفاوتی رو بهشون نشون میدادند حتی دختر بچه های 7 ساله هم خیلی هاشون دلشون میخواست که اندامی لاغرتر داشته باشند و آدم های چاق به نظرشون زشت تر میومدند. 

اهمیت به ظاهر و آرایش هم سنش بسیار ایین اومده. تو کشور خودمون که دیگه نگو... تازه یه چیزای دیگری هم هست.  آموزه! های که در مدرسه مغز بچه ها رو باهاش پر میکنند... خدا به خیر بگذرونه. 

اوووووووووووووو خیلی حرف دارم.............. اما دوست دارم حرفهای دیگران رو  هم بشنوم.

باز هم اینگونه خواهم نوشت...