کنارم بخواب شیرینم

کنارش دراز کشیده بودم ... خوابش برده بود. آروم پا شدم و رفتم سروقت کامپیوتر. وقت خوبی بود که به صفحه های متعددی که باز کرده بودم رسیدگی کنم. اما تند و تند صفحه های باز شده رو بستم و زود رفتم رو تخت کنارش دراز کشیدم. بعدازظهرها کنار هم روی تخت ما میخوابیم. دلم نمیخواست این صحنه زیبای خوابیدنش رو از دست بدم. ترجیح میدادم بجای خوندن مطالبی که دنبالشون بودم یا حتی چک کردن ای میل و هزار تا کار دیگه، در لپ تاپ رو ببندم و با آرامش فقط به چهره قشنگ و معصومش در حال خواب خیره بشم. اصلا مهم نبود که کلی کار عقب افتاده تو خونه هم دارم. الان مهمترین کار من اینه که تو این بعدازظهر رخوت آور زمستونی که چندان هم سرد نیست کنار دخترم دراز بکشم و نگاهش کنم. 

یه کوسن از روی تخت برداشتم و آروم سُرش دادم زیر گردنم و خودم رو اندکی بالاتر از سطح بدن کوچولوش کشیدم و اینطوری کامل به صورتش میتونستم مسلط باشم و بهتر ببینمش. نگاهم از پیشونی بلند و زیباش به سمت پلکهای خوش فرم و قشنگش کشیده شد و به مژه های برگشته اش نگاه کردم و در دل هزار بار فداییش شدم. بینی قشنگش و دهان زیباش که به طرز شیرینی بسته شده رو میبینم و چونه گرد و قشنگش رو وسوسه میشم که نوازش کنم اما میدونم الان خوابش تو فاز عمیق نیست و هر آن ممکنه که بیدار بشه، پس خودم رو کنترل میکنم و فقط نگاهش میکنم. گونه های پر و صافش رو که از نظر میگذرونم دلم برای بوسیدنشون آب می افته. اما فقط نگاهش میکنم. همینطور در حال نگاه کردن و تحسین کردنش پلکهام سنگین میشه و ... کمی بعد با صدای شیرین زندگی بخشش چشمهام رو باز میکنم و روزمون در کنار هم ادامه پیدا میکنه...