عبور از نوزادی...

امروز دخترک خوشگل ما چهل روزشه. بله دیگه چهلگی هم به قول قدیمی ها رسید.

بعد از یک ماهگی دخترمون تقریبا از اون حالت نوزادی کم کم خارج شد و هوشیاریش هم نسبتا بیشتر شد. الان دیگه حس نمیکنیم یه نوزاد تو خونه داریم. او یک شیرخوار و یک کودک استالبته میدونم که هنوز همون حال و هوای نوزادی رو داره و توقع زیادی رو ازش ندارم(خودمونیم).

روزهایی که دو تایی با هم سپری میکنیم رو دوست دارم. این روزها کار همسر جان هم بیشتره و فقط آخر هفته ها رو بیشتر سه تایی کنار هم هستیم. روزها به تندی میگذرند و میروند تا ما رو به بزرگتر شدن دخترمون و بیشتر جا افتادن خودمون ببرند.

از وقتی اومده مفهوم نگرانی ناشی از مادر بودن برایم هویدا شده. من اصولا آدم نگرانی نیستم. اما خوب انگار این نگرانی مادرها ناشی از عشق زیادشون به فرزندانشون و اون حس مسئولیت پذیریشون نسبت به اونهاست.

جالبه این دنیای مامان ها هم. هر روز همه چیز بچه رو چک میکنند و با خودشون مرور میکنند. ... خـــــوب چند بار پی پی کردی؟ چند بار جیش؟ شیر خوردنت به اندازه بود یا وسطش مدام به خواب میرفتی و کالری کافی به بدنت نرسید؟ خوابت... آهان خوابیدنت چطور بود؟ زیاد خوابیدی امروز... کم خوابیدی امروز. امروز از دیروز این میزان کمتر خوابیدی. اوه! قطره ویتامی آ+د رو امروز یادم رفته بدم... بیا مامانی بیا قطره تو بخور. الان دلیل گریه ها و بی قراری هات چیه؟ و...

میبینید چیزهای به ظاهر بی اهمیت، میشن پر اهمیت ترین چیزهای زندگی ات.

بچه خیلی زیاد توجه میطلبه و مسئولیت سنگینی گردن پدر و مادر داره. این موجودات پاک و کوچک رو باید با تمام وجودمون مراقبت کنیم. کوچکترین بی توجهی روی جسم و ذهن و روحشون تاثیر زیادی میگذاره.

کاش تا آمادگی کامل برای مادر و پدر شدن پیدا نکردیم مسئولیت کودکی بهمون واگذار نشه.