رخوت شکنی!

بعد از گذشت یه رخوت نسبتا طولانی مدت بالاخره دیروز تصمیم گرفتیم یک حرکتی انجام بدیم. از طرف موسسه ای که مدتهاست درش عضویت دارم تماس گرفته بودند که جمعه فلان شرکت جشنی رو برگزار کرده تمایل دارید شرکت داشته باشید تا دعوت نامه ها رو بفرستم خدمتتون؟ تشکر کرده و ازشون خواستم که دعوتنامه ها رو بفرستند اما خیلی مطمئن نبودم که شرکت میکنیم. همه جا پر از رخوت... جمعه بعد از صرف ناهار دو نفره در سکوت که طبق معمول جمعه ها دیرتر از روزهای معمول سرو شد، بقایای بهم ریختگی ناهار رو جمع کرده و کمی تی وی نگاه کردیم و آماده شده و رفتیم.
همونطور که خانم هاشمی گفته بود مجری برنامه شون رضا رشیدپور بود. الحق که مجری مسلطی است این مرد و سرشار از انرژی. یکی از جشن های شب یلدای موسسه رو البته خودش شو من بود اما این بار حس میکنم انرژی بیشتری داشت. حس ناسیونالیستی اش رو خیلی دوست دارم. خودش البته ترانه خلیج فارس و ای ایران رو اجرا کرد که ای ایران اختتامیه برنامه بود و همه با هم خوندیم. چند تا از بچه های دانشکده رو باز تو سالن دیدم و امیر ن. رو که ماشالا خودش یه پا مجری خوب شده در صدا و سیما. البته من شخصا ندیدم مجری گری شو در تی وی اما تو دانشکده هم هر وقت برنامه ای برگزار میشد داوطلب مجری گری بود.
بعد از یکسری تشریفات و تقدیر و تشکر ها دکتر مجد (به قول رشیدپور عالیجناب) سخنرانی کرد و یخ مجلس رو یک جورایی تقریبا شکست. خیلی شیرین و شیوا و مسلط سخن میگفت. سخنرانی ایشون دقیقا مرتبط با موضوع گردهمایی بود.
یه گروه موسیقی سنتی (دلنوازان) هم برنامه خیلی قشنگی اجرا کردند.  نوازنده دف این گروه که قبلا هم کارهاش رو دیده بودیم خیلی قشنگ و مسلط برنامه اجرا میکرد و من عاشق ژست دف به دست گرفتن و حرکات آکروباتیکی هستم که با دف اجرا میکنه. انگار بخشی از وجودشه این دف. براستی انسان رو به وجد در میاره و انرژی خیلی خوبی میدهد.
یک قسمت هم برنامه حسن ریوندی بود که طنز و فان بود. رویهم رفته بعدازظهر خوبی بود که میشد خیلی چیزها رو پشت در سالن گذاشت و با یک عده مثل خودت و با دغدغه های کمابیش مشابه نشست و فراموش کرد و خندید و کف زد و از رخوت بیرون اومد.