زلال...

از وقتی یادم میاد مامان میگفت آدم باید تو زندگیش صداقت داشته باشه. همیشه سعی کردم این حرف مامان رو آویزه گوشم کنم. نمیدونم تا چه حد تونستم موفق باشم و تو زندگی شخصیم و مشترکم و در ارتباطم با دیگران چقدر واقعا صداقت داشتم رو نمیدونم. اما سعی کردم تا حد زیادی رعایتش کنم. سعی کردم تا حد توانم باشم؛ باشم به معنی واقعی کلمه هم باشم. سعی کردم یه موجود بخور بخواب و بی مصرف نباشم. همیشه فعال بودم یا درس خوندم یا مشغول به کار بودم. بعد از فارغ التحصیلیم که مرداد ماه بود اواخر شهریور ماه دیگه رفتیم سر خونه زندگی خودمون و من هم دنبال کارهای فارغ التحصیلی و پروانه و درگیری های دیگه بودم و اصلا طاقت خونه موندن و استراحت کردن رو به هیچ عنوان نداشتم. اواسط آبان ماه که کارهام درست شد دیگه رسما مشغول به کار شدم تا به امروز.
دلم نمیخواست هیچوقت همسرم رو تنها بذارم و از زیر بار مسئولیت های زندگی شونه خالی کنم.
همیشه دوست داشتم در بطن ماجرا باشم نه در حاشیه. سعی کردم همه چیز در زندگیم زلال باشه و در زندگی خودم و ارتباط با دیگران هیچ تخلخلی و تیرگی ای نداشته باشم. نمیدونم تا چه حد تونستم موفق باشم تو این زمینه. و این خیلی خوبه که با کسی که یک عمر میخوای باهاش زندگی کنی واقعا زلال باشی و هیچ دلهره ای از هیچی نداشته باشی که اگه فلان چیز رو فهمید از چه نوع خاکی من بر سر بریزم. البته خوب از اون طرف هم خوبه که طرف مقابلت این شفافیت رو درک کنه و یه انرژی متقابل بهت بده و یه صداقت متقابلی ازش دریافت کنی. اونوقت میتونی با تمام بالا و پایین شدن های زندگی یه نفس راحت بکشی و هم پیش خودت راحت باشی و هم یه آرامش قشنگی رو احساس کنی.

الهی که این آرامش تو زندگی همه عزیزان جاری باشه.