غیر منتظره لذیـــــــذ

میتونم بگم تقریبا برای همه پیش اومده که وسیله ای، چیزی یا حتی پولی رو جایی بگذارید بعد فراموشتون بشه که اون رو دارید و بعد از مدتها (که شاید این مدته بسته به اون مکانی که قرارش دادیم طولانی تر هم بشه) بصورت کاملا اتفاقی پیداش کنید و کلی مشعوف بشوید حتی اگه ارزش زیادی هم نداشته باشه چون انتظارش رو نداریم حس خوبی بهمون میده. نه؟

من هم چند روز پیش در حالیکه آخرین باقیمانده های روغن حیوانی رو ته ظرفش مصرف میکردم یهو یه چیزی یادم اومد که یه بسته اون وقتی که مامان اومده بود پیشم، آورده بود. اون ته های کابینت پیداش کردم اما نه یک عدد که دو عدد پیدا کردم و وووه که خیلی هم پیدا کردنش بهم چسبید و با خرسندی ظرف روغن رو پر کردم. عجب روغنی هم بود مرغـــــوب! میدونید که همچین روغن هایی رو از هر جا نمیشه گیر آورد. روغن اصل و مرغوب رو از جای مطمئن باید تهیه کرد. من که فکر میکنم آشپزی بدون روغن حیوونی فایده نداره مخصوصا برخی غذاها و مخصوصا اون غذایی که من اون روز درست کرده بودم. سنتی... یکی هم نیمرو. حالا حتما من رو یک کدبانوی گردالی و قلنبه در نظر میارید که غذاهای چرب و چیلی درست میکنه. یه چیزی مثل این: 

اما باید بگم که در اشتباهید. من بیشتر غذاهام سالمند. حتی تو خوردن همین روغن حیوانی عزیز! هم سیار محتاط و حساسم چون یه ذره که بیشتر مصرف میکنم ته گلوم میسوزه و اذیت میشم. اصلا هم درک نمیکنم که کسایی با صد عشوه و ناز از این خوشمزه جان حذر میکنند. البته چند تا از این عزیزان رو هم خودم از نزدیک میشناسم که وقتی نفهمند تو غذات استفاده کردی غذات رو میخورند و انگار که ذهنشون شرطی شده که این رو نباید خورد و از این لوس بازی ها...