در گیر و دار مادری ...

یک ماه از پاییز هم سپری شد. این روزهای من همه اش در کنار دخترمون سپری میشه و خیلی خوش میگذره. با تمام غر زدن های من و تمام وقت کم آوردن هام باز هم از بهترین روزهایی است که داشته ام و احتمالا خواهم داشت. وقتی حین انجام کارهای روزمره ام که کمتر هم بهشون میپردازم میاد و محکم به پاهام میچسبه، خوب واکنش طبیعی ام شاید این باشه که عصبی بشم و غر بزنم که ناگفته نمونه گاهی هم این کار رو میکنم اما کمی که مکث کنم و یک نگاه به چهره کودکانه شیرینش که بندازم و ببینم که با اون دستهای شیرین و خوشگلش محکم منو چسبیده، دیگه همه چی تمومه ... میخندم و ازش میخوام که همون چند قدمی رو که میخواستم توی آشپزخونه راه برم رو همونطور که به من چسبیده راه بره. این که شما همیشه در مقابل کودکت صبر و حوصله داشته باشی کار همچین راحتی هم نیست. مخصوصا که نی نی شما وروجک هم باشه. ممکنه گاهی عصبی بشید و از اینکه تمام وقتتون رو پر میکنه و هیچ مجالی برای اینکه زمانی رو به خودتون اختصاص بدید رو ندارید شاکی باشید و گاهی افسرده بشید و این هم بخشی از مادر بودنه و اصلا غیر طبیعی نیست و شما به عنوان یک آدم حق دارید که یک واکنش هایی رو نشون بدید. ولی باور کنید این موجودات فقط و فقط توجه و عشق میطلبند و این سرمایه گذاری عاطفی شاید از بهترین دستاوردهای ما در زندگیمون باشند. 

خوشگل خانوم چند وقتی بود که درگیر دندون دراوردن بود و رفتن ما برای مراسم چهلم پدربزرگش هم مزید بر علت شد که چند روزی بیقرار باشه و شب موقع خواب هم خودش اذیت بشه و هم ما. یک شب که منزل مادربزرگش اینقدر گریه کرد که ... دایی همسر که از همدان منزل مادرشوهرم مهمون بودند به شوخی میگفت دختر هروقت اذیتت کردند به ما خبر بده تا بیاییم و شیشه بشکنیم و خلاصه تظاهراتی راه بندازیم! اصلا موقع خواب اذیتم نمیکرد. این هم فیلم تازه شه. دوست ندارم جایی میریم بچه ام بیتابی و گریه کنه. اما خوب دیگه دست من که نیست. این که هر کسی یه نظری میده و وای چشه وای چشه میکنند رو اصلا دوست ندارم. یکبار هم تازه دنیا اومده بود این بساط رو راه انداخت و مدام گریه میکرد. دوست دارم اگرم ناراحتی میکنه فقط خودمون باشیم. نمیشه خوب همیشه همون که من میخوام بشه و باید یاد بگیرم که مدام نخوام کنترل تمام اوضاع رو بدست بگیرم.