نه ماه اونور، نه ماه اینور

نه ماه از اومدن دخترمون به این دنیا میگذره. شنبه 21 اردیبهشت نه ماهه شد دخترمون. نه ماه مثبت. آخه وقتی به دنیا نیومده بود با شمارش معکوس منفی 9- 8 - 7...ماه و بعد ...روز میشمردیم و حالا مثبت نه ماهشه. خوب بزرگ شده عزیز دلمون و کلی تغییر کرده. ماشالا زبل و شیطون و سرزنده است. شیرین و تو دل برو. نه که من که مامانیشم بگم ها هر کی دیده عاشقش شده. خونگرم و اجتماعی؛ شروع کننده رابطه خودشه! مهربووووون و خانوم. همه چیزمونه. 

بازی که میکنه با تمام وجودشه. میخنده، از اعماق وجودش میخنده؛ گریه که میکنه یه گریه واقعیه، حالا به هر دلیلی که میخواد باشه. روزها که کنار همدیگه هستیم هر روزش یک روز تکرار نشدنیه. یک روز به یاد موندنی. دخترمون به مامانش یاد میده که صبر و حوصله شو بیشتر کنه. یاد میده که سریعتر به کارهاش برسه و باسلیقه تر عمل کنه. دخترمون به مامانش یاد داده که بیشتر به خودش متکی باشه و بهش نشون داده که توانایی انجام خیلی کارها رو داره. حتی اونهایی رو که فکرشون هم نمیکرد. او یک جلوه وصف ناپذیره و بی نظیر از عشق نابه که هر چه بهش عشق میدیم چندین برابرش رو با سخاوت تمام بهمون برمیگردونه. او...زندگیه، زندگی. خود خود عشق.