دندونت رو قربون!

عزیز دلم مبارکه! بالاخره یکی از دندونهای خوشگلت هم دراومد. کمی اذیت شدی اما خوب هر چیز خوبی که قراره بدست بیاریم یه بهایی بابتش میپردازیم. این رسم روزگاره. 

دلبندم! دیگه از اون حالت نی نی گونه مطلق دراومدی و کم کم داری بزرگ و خانوم تر میشی. دورت بگردم انرژی و تحرکت هم هر روز ماشالا بیشتر میشه و مامان اعتراف میکنه که گاهی کم میاره. البته خوب من هم راه پابپا اومدن با تو رو کم کم دارم یاد میگیرم. میبینی؟ اون منم که دارم از تو یاد میگیرم و صبر و آرامش خودم رو در برابر تو محک میزنم. چون در مقابل تو باید صبور و با حوصله بود.

تو سراسر عشق و انرژی و محبت و کنجکاوی هستی. تشویق رو متوجه میشی و وقتی کاری رو خودت انجام میدی و تشویق میشی به خودت افتخار میکنی! البته ما که همیشه به تو افتخار میکنیم و خواهیم کرد. آروم آروم مفهوم شناخت رو بهتر درک میکنی و از کشف علت و معلول ها کلی محظوظ میشی. 

نازنین دخترم! دلم میخواد هر چه بیشتر از بودنت در این دنیا با تمام فراز و نشیبهاش لذت ببری و مامان و بابات در این راه بهت تا جایی که بتونند یاری میرسونند. 

                                                                                             دوستت دارم 

                                                                                                 مامانت