مادرانگی و مادرانگی ...

چه آرام، شیرین و کودکانه خفته ای ای گل قشنگم. چه ظریف و دوست داشتنی هستی نازنینم. چقدر عشق در وجود خودت داری تو عزیزم.

وقتی به بابای خودت که از در میرسه با لبخندت خسته نباشید میگی تمام خستگیهای روزش و همه دغدغه هاش انگاری پر میزنند و  میرن. وقتی در آغوشش جا میگیری و سر خوشگلت رو روی شونه اش میذاری عشقش به خودت رو  چند صد برابر افزایش میدی و اینگونه خودت رو تو دلش بیشتر و بیشتر جا میکنی.

وقتی با اداها و بازیهای مامانی لبهای قشنگت میخنده گویی که دنیا رو حواله کردند و بهش دادند. آخه تو دنیای مامانتی. وقتی مامان با محبت میبوسدت تا وقتی داره پوشکت رو عوض میکنه کمی آروم تر بشی(پاهات رو میبوسه) اونطور با معنی بهش لبخند میزنی دلش از تو سینه اش پر میزنه و دیوونه وار بهت نگاه میکنه و بیشتر از پیش دوستت داره. 

راستی دخترم بگو ببینم اون روزی که میخواستیم بریم بیرون و تو گرفته بودی خوابیده بودی رو یادت میاد؟ من و بابایی آماده شده بودیم اومده بودیم کنار تخت خوابت ایستاده بودیم و آروم با هم پچ پچ میکردیم که" حالا اگه نمیخواستیم بریم بیرون این وروجک بیدارشده بود..." یهو چشمان نازت رو باز کردی و من و بابایی رو نگاه کردی و خندیدی و یه چیزی گفتی... چی گفتی؟ چه فکری کردی. اون صحنه رو از خاطر نمیبریم. هیچوقت هیچوقت. هر وقت هم به یادش می افتیم با شور و حال ازش یاد میکنیم. شور و نشاط زندگی... عزیز دلم...

*رمز پست پیشین هم همون رمز قبلیه...