پدر باش! یه پدر واقعی

پدرها همیشه نقش خیلی خاصی در زندگی بچه هاشون بخصوص دخترهاشون بازی میکنند. اولین قهرمان زندگی یک بچه، پدرشه. اولین مرد زندگی یک دختر، پدرشه. پدره که با بودنش همه احساس امنیت میکنند. این یه تعریف از پدره. چیزی که همه از یک مرد بعنوان یک پدر انتظار دارند.
اما براستی چند درصد مردهای ما این تعریف در موردشون صدق میکنه و این حس امنیت رو به بچه هاشون میدهند؟



برادر همسر تعریف میکرد که با دختر کوچولوی دوست داشتنی اش سوار تله کابین شده بودند. با یه حالت بامزه ای میگفت اون بالا من که ترسیده بودم اما این فسقلی نه تنها نمیترسید که کلی هم ذوق زده بود و نمیخواست بیاد پایین. فکر کردم که معلومه در آغوش پدر اینقدر احساس امنیت میکرده که ذره ای به سقوط و ترس فکر نمیکرده. فرشته نجاتش رو در کنار خودش میدیده.
حتما دقت کردید که یک بچه کوچک وقتی در یک جمع بیگانه قرار میگیره از آغوش پدرش دور نمیشه، که حسی که از غریبگی جمع داره رو با آرامش و امنیت وجود پدر فراموش میکنه.از همون ابتدا نقش کلیدی پدر در زندگی فرزندش تعریف میشه.
چقدر دردناکه وقتی که میبینی همین قهرمان قصه زندگی، براحتی شخصیت و غرور بچه شو در یک جمع خرد میکنه. چه انتظاری از اون بچه میشه داشت؟ که بیش از اندازه حساس نباشه؟ که برای مطرح کردن خودش در یک جمع مدام تو حرف دیگران ندوه؟ که پرخاشگری نکنه؟ که به هر کسی حسادت نکنه؟ که با بچه های دیگه بد رفتاری نکنه؟ که مدام در جمع خانواده و مدرسه و مهد یا هر جمعی ناهنجاری های گوناگون رفتاری از خودش بروز نده؟
نه جدا میشه انتظار داشت که دیگران شخصیت و احترام برای بچه ای که پدر یا مادرش براش در یک جمع ارزش قائل نمیشن بذارند؟
آقای پدر! لطف کن یکم از خودت بیا پایین. این بچه رو ببین! این موجود معصوم و عزیزی که به کوچکترین حرکت و رفتار تو حساسه و فراموشش نمیکنه. وقتی از نق نق ها و بهانه جویی هاش اعصابت بهم ریخت با دستان بزرگت لطفا تو اون دهن کوچیکش حتی ضربه هم نزن. به قیافه قشنگش نگاه کن و ببین که اون فقط یه بچه است. بچگی خود رو به یاد بیار. بیاد بیار وقتی رو شونه پدرت سوار میشدی و به پارک میرفتی؟ به یاد بیار قلدری هات و بهونه گیری هات رو؟ دستان بزرگت رو حمائل سرش کن و نوازشش کن. اون به تو بیش از اون چه فکر کنی محتاجه. نمیخوام بگم که این روزها تموم میشن و بزرگ میشه و همین رفتارها رو به خودت برمیگردونه. همین ناهنجاری ها و ترسی که تو قیافه اش موج میزنه و خرد شدن شخصیتش همین حالا برای تو بزرگترین سیلی است. به خودت بیا. کی هستی مگه؟ فکر کن به واژه مقدس پدر که الان لقب توست. پدر باش. باهاش رفیق باش. ازش دلجویی کن. بذار بچگی کنه. اون رو از خودش نگیر.