جات خالی نباشه...

وقتی بهش رسیدم که خیلی دیر شده بود... خراب و داغون بود.

دکتر گفت امیدی نیست و نمیشه نگهش داشت. دلم گرفت و ناراحت از اینکه چرا اینقدر دیر بهش رسیدم. چرا بهش بی توجهی کردم.

گفتم هر کاری لازمه براش انجام بدید... خیلی خوب...بکشیدش!!!!!!!!

و یک دکتر با تجربه و کارکشته خیلی ماهرانه بعد از تزریقهای مکرر لیدوکایینی ... کشیـــــدش.

7 پایین از چپ. در حدود سه سال پیش بود گمونم که عصب کشی کرده و پرش کرده بودم. یادمه که عصب کشی دردناکی هم بود. تا چند روز درد شدید داشتم. اما بی توجهی کرده و روکش نکردمش که البته تذکری هم در این باره بهم ندادند و ما هم بی خیال بی خیال تا اینکه برخورد کرد به بارداریم. بعدشم زایمان و... تا اینکه متوجه شدم یک تکه از کامپوزیتش شکسته انگار و بعد دردهای مکرر. تا بخوام یه جای مناسب پیدا کنم و خیالم از بابت دیانا راحت شه که پیش باباش تو ماشین میمونه تا من برم و برگردم انگاری دیر شده بود و پوسیدگی عمیقی بهش رسیده بود. بدتر از همه اینکه یک تکه اش از روی لثه شکسته بود و با دیدن این شکستگی دکتر وحشت زده گفت...واااااااااااااااای من اینو دستش نمیزنم. کشیدنی شده. من که اصلا دوست نداشتم دندون نازنینم رو به همین راحتی از دست بدم با سرکار خانوم چونه میزدم که نمیشه حالا یه جوری نگهش دارید برام دندون بغلیش رو هم با یک دیواره برام نگه داشتند و روکش کردند. اما ایشون گفتند اگه فکر میکنم کسی میتونه این دندون رو نگه داره معطل نکنم و برم پیشش... یه روز دیگه رفتم متخصص "پریو" شون دندونم رو دید و بلافاصله با قاطعیت دستور بیرون آوردنش رو صادر کرد. نه دیگه کاری نمیشد کرد انگار بدجور شکسته بود.

بالاخره یه روز وقت گرفتم و رفتم دندون مزاحم رو بیرون آوردم. باز هم جای شکرش باقیه که نشکست و راحت دراومد. یک هفته ای از اون قضیه میگذره. حالا باید دو ماهی صبر کنم تا بتونم برم یه دندون جاش بکارم تا سبز شه و ما رو از این بی دندونی راحت کنه. جای خالیش رو اصلا دوست ندارم. حس بدی بهم میده. هنوز ترمیم هم نشده. اصلا دلم نمیخواد نیگاش کنم. 

حالا تصمیم دارم تا زمانی که خونه هستم روزهایی که همسر هم وقت داه و میتونه مراقب دخترمون باشه برم و به تمام دندونهای پوسیده شده ام رسیدگی کنم و بهترین درمان رو براشون انجام بدم تا بتونم مدت زمان بیشتری حفظشون کنم.