مادرانگی

سابق بر این هم از لذتهای مادر بودن نوشته بودم اما این بار حس من متفاوت هست. وقتی کودکم در بطن و وجود خودم بود فکر میکردم که متوجه شدم که مادر شدن چیه ولی وقتی به دنیا اومد متوجه شدم اون حس مادر بودنم به مراتب کمتر از این حسیه که الان دارم.

وقتی دیانا رو بغل میکنم یا بهش شیر میدم و وقتی که شبها از خواب شیرینم برای آروم کردن و شیر دادنش میزنم و گهگاهی که گریه و بی قراری میکنه و وقتی نگران حالش میشم و یا وسط انجام دادن کارهام با صدای جیغ قشنگش که نشانه" همین الان از خواب پا شدم" دخترم هست از جا میپرم و به فریادش میرسم متوجه میشم شیرینی مادر بودن چیه.

دیروز سر ناهار که نشسته بودیم همسر برگشت بهم گفت "از وقتی مامان شدی دست پختت هم بهتر تر تر شده. من و مامان خندیدیم و من اضافه کردم و سریعتر هم آشپزی میکنم.

نمیدونم چیه ولی تازه دارم حس میکنم که بعد دیگری از وجودم داره خودنمایی میکنه. بیشتر به سمت زن بودن سرازیر میشم و حس مسئولیت پذیریم هم به مراتب بیشتر میشه. البته ناگفته نمونه که هنوز گاهی حس خستگی و غریبگی رو دارم و هنوز این دنیای جدید رو به طور کامل پذیرا نشدم و گهگداری از کوره در میرم و... اما حس مادر بودنم خوب غلیان میکنه. مامان امروز ازم میپرسید "رها چقدر دوستش داری؟" بدون معطلی گفتم مامان خیلی زیاد... جونمه...

حالا حالاها دارم تا از مادرانگیم بنویسم و حس زیبایی که بهم میده. اما تا همین 27 روزی که دیانا به دنیا اومده دنیای رها بودنم فرق کرده و زیباتر شده و تبدیل به یک عدد مامی فول تایم شده ام