coming soon!

دیگه به روز اومدنش داریم نزدیک تر و نزدیکتر میشیم.

دخترکمون داره میاد...

راستش دلم میخواست همه چی روال طبیعی خودش رو طی کنه و مثل میلیون ها زن دیگه یه روز یا یه شب به طور ناگهانی دردهای طاقت فرسا به سراغم بیان و ما رو روونه بیمارستان کنند تا با خودشون فرزندمون رو به این دنیا هدایت کنند و بعد هم همخه چی تموم شه و ...اما انگار باید این شیوه رو فراموش کنم و دلبندمون به شیوه سزار به این دنیا پا میگذاره. 

بعد از معاینه لگن مشخص میشه که لگن خیلی وسعت برای مانور بچه نداره و هر چی میگذره و جنین درشت تر میشه ادامه کار مشکل تر میشه و اما و اگر ها بسیار. تو مملکت عقب افتاده ما در زمینه زایمان دخالت زیاد صورت میگیره متاسفانه و ریسک رو قبول نمیکنند و زایمان های طبیعی حتما با اپیزیوتومی همراهه و ... ما هم با صلاحدید خانم دکتر ترجیح دادیم اگه قراره دردهای شیرین! زایمان رو به جون بخریم و بعدش یهو تو اتاق عمل به فرمان خانوم دکتر روونه اتاق عمل بشیم تا هر چه سریعتر بچه به دنیا بیاد این کار رو نکنیم و کمی از شروع دردها امان و مهلت بگیریم و خودمون با پای مبارک خودمون روونه بیمارستان بشیم و نذاریم کار به اونجا برسه. این شد که بعد از رایزنی ها و بررسی ها قرار بر این شد که شنبه به بیمارستان بریم و نی نویی رو به مرحله تازه ای از زندگیش هدایت کنیم.

شاید این آخرین ست قبل از به دنیا اومدن نی نی باشه.

هر کی اینجا رو میخونه ما رو دعا کنه لطفا.

به امید خدا با خبرهای داغ نی نی نشان سعی میکنم زود زود برگردم.