خدایم دلش ور آروم کن!

بی خبری رو دوست ندارم. گاهی خوب نیست. اما خوب پیش اومده که منو بی خبر از خبرهای بد نگه داشتند. مهمترینش هم زمان دانشجوییم و فوت بابا بود. ترم اول بودم وسط امتحانهام... وقتی برگشتم فهمیدم. دیر فهمیدم ... نه دیدمش و نه تو مراسمش بودم. گذشت...

دیروز که با هاله حرف زدم حس کردم هاله همیشگی خودم نیست. مدتی بود ازش بی خبر بودم یعنی باهاش صحبت نکرده بودم. دلم موند پیشش که چی شده. بهم نگفت. عصر وقت دکتر داشتم. برگشتم یه سر به وبلاگش زدم... باورم نمیشد.

خواهر کوچیکه! من فدای اون دل پر غمت بشم. دلم میخواست کنارت بودم عزیز دلم. دلم میخواست میتونستم کمی مرهمی باشم به زخم دلت. نمیدونم چی بگم... هیچی نمیتونم بگم. نمیخواستی ناراحتم کنی تو این موقعیت میدونم. دلم پیشت مونده هاله جان. فقط میتونم از خدا بخوام بهت قدرت تحمل این غم بزرگ رو بده.

دلت آروم و روح مامان عزیز شاد.