پایان شیرین جدایی...

خوشحال شدم. خیلی زیاد هم خوشحال شدم. خیلی...
وقتی یه فیلم ایرانی جایزه گلدن گلوب و اسکار رو میبره مگه میشه خوشحال نشد؟ اون هم فیلم اصغر فرهادی.

خوشحالم که بالاخره با پافشاری و چند بار مراجعه به سینما آزادی و وجود سانسهای خالی از اخراجی ها (نمیگم فیلم چون در حد یک فیلم نیست) تونستیم فیلم رو در سینما ببینیم و بعد از اینکه در سینمای خانگی اومد از اولین کسانی بودیم که فیلم رو گرفتیم و هر کس که خونه مون اومد بهش فیلم رو با کلی طمطراق نشون دادیم.
خوشحالم که با شنیدن خبر برنده شدن فیلم در گلدن گلوب و اسکار خیلی ذوق کردم و با دیدن مکرر صحنه های گرفتن جایزه ها بارها و بارها اشک شوق ریختم.
خبرش در رسانه های همگانی اعلام نمیشه. خلایق هر چی لایق. من که افتخار کردم و با هر پیروزی ای اینقدر افتخار نمیکنم. ممنون ... مبارک همه اونهایی باشه که خوشحال شدند و فرهنگ مملکتشون براشون مهمه. تا کور شود آنکه نتواند دید. خوب شد؟