عروسانه می آید از آسمان ...

یادمه پارسال همه شاکی بودیم که خدایا دی ماه شد پس چرا نمیباره این آسمونت آخه؟
خوب... این هم برف...اینم سپیدی... این هم سرمای زود هنگام. پاییز امسال گویی داره دور زده میشه. اما خوب بود و چسبید.

با دنیز که صحبت میکردم از برف میگفت و سرما. این دخترک منو میبره به اون روزهای خودم. میبره به دیارش؛ به شهر اولین ها! میدونی که؟ شوخلوخ گلمز ها! آخه من تو این شهر اولین ها وسط اردیبهشت هم توی برف گیر کردم. تنها بودم از ولیعصر (کلاس رانندگی) میخواستم برگردم خوابگاه که اون سر شهر بود. هیچوقت فراموش نمیکنم اون روز رو. حتی ماشین گیر نمیاوردم. با یه ماشین که تو مسیر میرفت با یه خانوم تا یه جایی رفتیم و بعد یه دربست گرفتم تا خوابگاه...

 به دختر برادر همسر میگفتم حواست باشه تو کمدت در دانشکده تون همیشه یک بالاپوش گرم داشته باش. آدم که کف دستشو بو نکرده. به درخشش خورشید نگاه نکن فریبت میدهد این هوا. یهو عصر موقع برگشت ممکنه طوفانی عظیم برپا بشه.
معمولا روزهای برفی این آهنگ در ذهنم میخواند.
ببین باز میبارد آرام برف...

روزگار همه خوش...