REMEMBER ME

مرا به خاطر بسپار

یه درام تاثیر گذار و به نظرم زیبا.
محصول 2010. ساخته آلن کالتر و با بازی : رابرت پاتینسون_ امیلی دِ زاوین_ پیرز پرازنان_ کریس کوپر و...

با دیدن اسم رابرت پاتینسون فکر نکنید با یه فیلم تین ایجری و تخیلی _ عشقی مثل twilight طرفید. در کنار عاشقانه بودن داستان، یه موضوع کاملا اجتماعی داره.
قسمت رومانس داستان بین تیلور و آلی است. آلی دختری است از طبقه متوسط که در کودکی مادرش رو در پیش چشمانش به قتل میرسونند و پدرش یک افسر پلیسه. پدر و مادر تیلور هم بعد از مرگ برادرش از هم جدا شده اند.
رفتار دو مرد از دو خونواده با فرزندانشون. خیلی خوب به این مسئله اشاره شده. هر کدوم به شیوه خودشون با بچه هاشون رفتار میکردند و بهشون محبت میکردند که البته بچه ها متوجه این دوست داشتنه نبودند. حس میکردند بهشون اهمیت داده نمیشه.

در جای جای فیلم هم به این مسئله به طور واضحی اشاره میشه. مثل درگیری های تیلور با پدرش (با بازی پیرز پرازنان) در موارد گوناگون از جمله بخاطر بی توجهی هایی که پدر به دخترک 11 ساله شان نشون میده. دختر کوچولویی که بعد از برادر مرده او ،مایکل، تو خونواده برای تیلور همه چیزه.
 

جمله ای که تیلور قهرمان فیلم در اوایل فیلم بهش اشاره میکنه خیلی جالبه و فیلم یه جورایی عمده اش حول این محور میچرخه. " اثر انگشت ما تو زندگی کسانی که دوستشون داریم همیشه باقی میمونه." و چقدر هم باقی میمونه. تا همیشه...

دیگه بیشتر از این در مورد فیلم صحبت نمیکنم. فقط یه نکته هم بگم که اتفاق های فیلم مربوط به سال 2001 هست. چون سکانس های آخر فیلم خودش یه شوکه که بهتره تجربه بشه.
به قول فروغ همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق می افتد.