آینده تو...

هر کی یه تعبیری داره. هر کسی یه چیزی میگه. تعبیرها و دیدگاهها اینجا هم مثل خیلی جاهای دیگه متفاوته.

یکی میگه بچه میوه زندگیه.

دیگری میگه بچه ثمره عشق دو تا آدمه.

اون یکی اعتقادش بر اینه که اصل ازدواج بقای یک نسله.

فرد دیگه تولید نسل رو یک خیانت به حساب میاره و ترجیح میده وسیله ورود یک انسان بی گناه به این آشفته بازار نباشه.

برخی ادعا میکنند که بدون بچه زندگی امکان نداره و ممکنه پیوند دو تا آدم به خاطر عدم داشتن فرزند بهم بخوره.

این دیگه برمیگرده به طرز تفکر آدم ها. اما اغلب لازمه داشتن یک زندگی مشترک خوب داشتن فرزند و به قولی بقای نسل تلقی میشه. خیلی از پسرها  و دخترها فقط ازدواج میکنند که مجرد  نباشند. بچه دار میشن فقط به این خاطر که بچه داشته باشند و زندگیشون از اون حالت یکنواختی دربیاد؛ که اجاقشون روشن باشه و انگ ناقص بودن بهشون نخوره.

نمیشه فکر همه آدم ها رو که عوض کرد اینو میدونم اما خوب کاش همه اینو متوجه بشن و به صرف اینکه درست فکر میکنند بخوان اونو به دیگران القا کنند. این رو البته کلی گفتم. نه صرف در این مورد خاص.

سر یه مطلب نوشتن از بس من میرم و برمیگردم که از حسش خارج میشم ...

آهان قصه از اینجا شروع شد که چند بچه آروم آروم اومدند تو فکرم و من کم کم فکرم متاستاز داد و متاستاز داد تا رسید به این چیزایی که نوشتم. در مورد بچه ها باز هم مینویسم. در مورد مصطفی باید بنویسم. اینکه چقدر مامانش نگرانشه و اینکه چقدر با استعداده. در مورد یاسی و ثمین و مامانشون که یه جورایی در حق خودم هم مادری کرده. مینویسم... با طمانینه.