cinema paradiso

سه شنبه شیرین، دوست خانم ط. از پرسنلمون، که من علاقه خاصی بهش دارم اومده بود پیش دوست جونش که با همدیگه برن بیرون و قرار آب انار خوری داشتند. شیرین دختر خیلی ماهیه و باهاش که صحبت کردم خیلی بیشتر ازش خوشم اومد. از طریق خانم ط. متوجه علاقه وافرم به فیلم و فیلم های کلاسیک شده بود و چندین فیلم رو به برکت وجودش من برای بار اول یا مجددا دیدم.

اون روز که اومده بود من داشتم میرفتم بالا آماده شم برای رفتن دم در دیدمش. با خنده بهم گفت که براتون  فیلم آوردم. گفتم میرم بالا میام میبینمت. فیلم ها رو بهم داد و یه جای خوب رو هم بهم معرفی کرد. اتفاقا نزدیک محل کار همسره و چقدر هم خوب چون میتونیم خونه رفتنی قرار بذاریم با هم بریم. 

دیروز که مرخصی گرفته بودم و تو خونه موندم یکم استراحت کنم. معمولا برای سفر یا کار خاص یا برنامه بازآموزی مرخصی میگرفتم. اما این دومین بار بود که صرفا برای استراحت این کار رو میکردم. وقتی میبینم دیگه خیلی خسته ام اعلام میکنم که من فلان روز نیستم. جاتون خالی تو خونه موندم و حسابی استراحت کردم. مدتی بود خوابم مختل شده بود. یکم که به کارام رسیدم تصمیم گرفتم یکی از فیلمهای شیرین جون رو ببینم. ورتیگو رو که قبلا دیده ام و حس فیلم سنگین زیاد نبود ... رسیدم به سینما پارادایس و دیدم حدود 2 ساعت و 40 دقیقه فیلم بود. فیلمی با روند آروم و بسیار لذت بردم از دیدنش خیلی بهم چسبید و خوشم اومد و جالب بود تا بحال ندیده بودمش.

                      

فیلم به زبان ایتالیایی و محصول 1988 هست به کارگردانی جوزپه تورناتوره.

سالواتوره کارگردان به نامیه و دهه پنجاه زندگیش رو میگذرونه. اون در رم زندگی میکنه. توسط مادرش بهش پیغامی میرسه که باعث میشه بعد از 30 سال به زادگاهش (که دهکده ای است اطراف سیسیل) برگرده و اون مرگ آلفردو هست. با یه فلاش بک طولانی سالواتوره میره به دوران کودکیش... پدر توتو(سالواتوره) تو جنگ کشته شده و آلفردو تقریبا به جای پدر و در عین حال بهترین دوستش است. سینما پارادایس تنها سینمای دهکده است که آلفردو آپاراتچی این سینماست. توتو عاشق فیلم و سینماست و همیشه میره و تمام فیلم ها رو توی اتاق کوچک آپاراتخونه کنار آلفردو نگاه میکنه.

حتی زمانی که پدر مقدس نظام ممیزی رو اجرا میکنه توتو اونجاست حتی وقتی پدر سر صحنه های خاص زنگ رو به صدا درمیاره. آلفردو این قسمت از صحنه ها رو باید از نگاتیو قطع کنه.

                        

توتو همیشه و همه جا با آلفردوست و زمانی که سینما آتیش میگیره این توتوی فسقلیه که جون دوست بزرگش رو نجات میده. آلفردو در این حادثه بیناییش رو از دست میده و توتوی باهوش و عاشق سینما جای اون آپارات چی میشه چون تنها کسیه که ریزه کاری ها رو بلده. توتو به سن نوجوونی میرسه و همچنان سینما رو میگردونه و باز تنها دوست آلفردوست. توتو عاشق دختر زیبا رویی به نام النا میشه و این شروع راه تازه ای برای اونه. اما پدر و مادر النا سعی میکنند هر چه بیشتر اونها رو از هم جدا کنند و در این بین آلفردو و حوادثی که پیش میاد به این جدایی دامن میزنند و یک جدایی عمیق و با فاصله بینشون پیش میاد.

                      

آلفردو  آرزو داره توتو از اون دهکده بیرون بره و به کارهایی رو بکنه که استعدادش رو داره و او همیشه دوست میداشت. به همین خاطر از هیچ کوششی دریغ نمیکنه و بهش توصیه میکنه که برو و هیچوقت برنگرد حتی برای دیدن من. توتو میره و دیگه برنمیگرده...اما برای خاکسپاری آلفردو برمیگرده به دهکده و پی به یکسری وقایع میبره ...

                        

سالواتوره و النا بعد از این همه سال همدیگه رو ملاقات میکنند و النا سعی میکنه قانعش کنه که اگر در کنار هم بودند او به این مدارج نمیرسید و این فیلم های قشنگ ساخته نمیشدند اما سالواتوره اقرار میکنه که همیشه مثل یک آدم گمشده بوده. 

                              

آخرین سکانس فیلم که یک سورپرایز بزرگ و جاودان برای سالواتوره کارگردان محسوب میشه و سکانس خیلی جالبیه و اون فیلمیه که آلفردو از به هم پیوستن نگاتیوهایی که در حین سانسور از فیلم های سینما جدا کرده بود بدست اومده. سالواتوره خیلی تحت تاثیر قرار میگیره و بیننده نیز...