king of hearts!

عجب بداخلاق شدی رها تو این روزها امروز میلاد رو دعوا کردم. بچه صداش در نمیومد. اول صبحی سر قفل کشوم چه بلبشویی راه انداختم(دقیق همین ریختی شدم). وای

سریع آقای ف به تاسیسات زنگ زد و یه ربع بعد قفل کشوم درست شده بود. چقدر حساس شدم من و بهونه گیر. طفلک آقای ف من که اینطوری از دست بچه ها عصبی میشم خیلی ناراحت میشه رفته بود  لیوان خودش که خیلی دوستش داره رو شسته بود و توش برام چایی ریخته بود. مرد خیلی خوش قلب و مهربونیه. رها به خاطر بچه ها هم که شده یکم آروم باش تو بهم بریزی دیگه هیچی. آخه من به طور معمول خوش خنده و بگو بخندم و نمیذارم کسی از دستم ناراحت شه. البته از دل میلاد در آوردم همین حالا هم یه ماجرای بامزه تعریف کردم از کلمه های بامزه ای که مامان بزرگ به کار میبرد و ما از خنده روده هامون بهم گره میخوردند. خوب بچه است یه کارهایی میکنه؛ یه بچه بازی هایی درمیاره اما داداش کوچولوی خودمه. گاهی گوشش رو بپیچونم بد نیست. مامانش هم از دوستان خوب منه و همین جا کار میکنه (نه توی قسمت ما) خودش گفت اگه اذیتت کرد گوشش رو میخ کن بکوبون به دیوار.

الان یکم بهترم. اما باز به یاد سوت و کوری وبلاگ ها می افتم کماکان دلم میگیره. اما کار دل رها از این حرفها گذشته. دل رها از بس گرفت و تنگ شد دیگه سنگ شده انگار. نه سنگ نشده اشتباه گفتم هیچوقت سنگ نمیشه تنها سرمایه با ارزش رها همین دل هست. بهتره بگم محکم شدم؛ قوی شدم و تحملم بیشتر شده.

            

همچنان خیلی از بچه ها رو موضع خودشون پافشاری میکنند. جناب شهریار هم که کماکان موضع خدانگهداری خود را دارند. اما خوشحالم خوشحالم که میبینم کسانی هستند که اینقدر در قلب دوستانشون جا باز کردند و این خیلی از نظر من با ارزشه و اینکه میدونم همیشه و همه جا کرگدن محبوب بوده و هست. به نظرم باید به همچین انسانهایی افتخار کرد و خودشون و قلب پاکشون رو ارج گذاشت. ایشون خودشون با توجه به شرایط بهترین تصمیم رو گرفتند و حتما این تصمیم قابل احترامه. این دوستیها که تموم نمیشه. اثری که روی دل و ذهن دوستان گذاشته شده پاک شدنی نیست و این با ارزشه. باز هم گفتم محسن به دل حکومت میکنه.

جناب باقرلو هر جا که هستید موفق و همچنان زلال باشید.